[TŁUMACZENIE] 王源 (Roy Wang) – 十七 (17)

Cześć wszystkim, witam w lutym, przepraszam, że nie piszę zbyt często, ale obiecuję, że poprawię się, kiedy tylko napiszę ostatni egzamin (co nastąpi 11 lutego). Mam nadzieję, że w przyszłym tygodniu uda się napisać chociaż jedną notkę, a później już wracam do regularnego pisania, kiedy cały stres związany z sesją już ze mnie opadnie, a przynajmniej taką mam nadzieję. A dzisiaj mam dla Was piosenkę z moim ukochanym chińskim dzieckiem, nad którym rozpływam się ostatnio każdemu, kto tylko chce mnie słuchać. Bo jak dla mnie jest super mega zdolne, co zresztą widać w tej piosence na przykład, którą w całości napisał sobie sam. Polecam! :D

Piosenka i teledysk

Zarówno piosenka jak i teledysk bardzo mi się podobają. Piosenka jest bardzo spokojna, trochę taka nastrojowa, bym powiedziała. Myślę, że Yuan ma naprawdę talent do śpiewania tego typu piosenek, tak, że brzmi to, jakby snuł jakąś opowieść i może też dlatego dobrze ogląda się teledysk, bo pokazuje on historię, o której śpiewa. A historia jest mniej więcej taka, że chłopak naczytał się Paulo Coelho (Wszyscy w wieku 17 lat czytali „Alchemika”, nie oszukujmy się, no, przynajmniej ja też czytałam, może nawet byłam wtedy młodsza, i wszyscy znamy ten cytat, że „Kiedy czegoś gorąco pragniesz, to cały Wszechświat działa potajemnie, by udało Ci się to osiągnąć” ^^). Pod wpływem książki zaczyna myśleć o filozoficznych rzeczach i wyrusza w podróż w poszukiwaniu miejsca, które nie istnieje, bo może jednak istnieje, kto wie? W każdym razie widoki w teledysku są przepiękne, sama z chęcią bym się w taką podróż wybrała.

Tekst i tłumaczenie

Roy Wang – 17.pdf

Tekst jest utrzymany w podobnym klimacie, co cała piosenka. Yuan śpiewa o życiu jako podróży w poszukiwaniu miejsca, które nie istnieje. O samotnej podróży, z bagażem doświadczeń na plecach, o podróży w poszukiwaniu miejsca, które być może nie istnieje. Ale zawsze warto szukać, nawet jeśli czas nas zmienia, nawet jeśli czasem tego nie chcemy, czasem boimy się tego, co nas czeka, mimo to musimy iść przed siebie. Myślę, że tekst jest dość prosty, ale jednak ma w sobie to coś. Bo większość z nas prawdopodobnie rozumie go bardzo dobrze, bo już przez to przechodziła, albo dalej przechodzi. Osobiście urzekł mnie jeden fragment i chyba nikogo nie zdziwię tym, że jest to fragment o motylu: „Motyl wzleciał ponad górą w poszukiwaniu tej odrobiny słabego światła” <3

Dobranoc~